چرا ظروف شیشه‌ای حاوی سرب و کادمیوم خطرناک هستند؟
سرب چیست و چرا استفاده از آن مشکل‌ساز است؟
سرب یکی از فلزات طبیعی است که مانند طلا یا آهن در پوسته زمین یافت می‌شود. این فلز در گذشته به‌وفور در تولید رنگ، لوازم خانگی و مخصوصاً ظروف شیشه‌ای استفاده می‌شد. دلیل آن هم خاصیت شفاف‌کننده و درخشنده‌بودن آن بود که ظاهر ظروف را زیباتر می‌کرد.
با این حال، برخلاف بسیاری از مواد دیگر، سرب به‌راحتی در بدن انسان جمع می‌شود. تجمع آن ممکن است باعث مسمومیت، آسیب به مغز، کلیه‌ها و اختلالات عصبی شود.
کادمیوم؛ فلزی دیگر اما با خطر مشابه
کادمیوم نیز فلزی طبیعی و بسیار سمی است. در صنعت، از آن برای استحکام ظروف شیشه‌ای، ایجاد طرح‌های تزئینی و رنگ‌آمیزی استفاده می‌کردند. امروزه همچنان در برخی صنایع مثل ساخت پنل‌های خورشیدی، باتری‌ها و رنگ‌ها به‌کار می‌رود.
مانند سرب، کادمیوم هم می‌تواند در صورت تماس مستقیم وارد بدن شود و آثار مخربی برجای بگذارد.
قوانین جهانی و شروع کنترل استفاده از این فلزات
در دهه ۱۹۷۰، سازمان حفاظت از محیط‌زیست آمریکا (EPA) هشدارهایی درباره مضرات سرب ارائه داد. از آن زمان، تلاش برای حذف آن از لوازم خانگی آغاز شد. هدف اصلی، تولید محصولات بدون سرب بود تا ایمنی مصرف‌کنندگان تضمین شود.
شواهد علمی درباره آلودگی ظروف شیشه‌ای حاوی سرب و کادمیوم
در سال ۲۰۱۷، دانشگاه پلیموث بریتانیا پژوهشی را روی ۷۲ ظرف شیشه‌ای انجام داد. این ظروف شامل نمونه‌های نو و دست‌دوم بودند. در مجموع ۱۹۷ آزمایش انجام شد. نتایج نشان داد که در ۱۳۹ مورد سرب و در ۱۳۴ مورد کادمیوم وجود داشته است. بیشتر این آلودگی‌ها روی سطح یا لبه ظروف دیده شدند.
در برخی موارد نیز رنگ استفاده‌شده برای تزئین ظروف، حاوی کادمیوم بود. همین موضوع نگرانی‌هایی درباره ظروف شیشه‌ای تزئینی به‌وجود آورد.
چرا نباید از این ظروف استفاده کرد؟
حتی اگر یک ظرف شیشه‌ای زیبا و خاص باشد، نباید در صورت داشتن سرب یا کادمیوم از آن برای نوشیدن یا سرو غذا استفاده شود. این دو فلز، حتی در مقدار کم، برای بدن خطرناک هستند و ممکن است به‌مرور زمان باعث بیماری شوند.
نتیجه‌گیری:
امروزه بهتر است فقط از ظروفی استفاده کنیم که کاملاً بدون سرب و کادمیوم هستند. ظاهر زیبا به‌تنهایی دلیل مناسبی برای انتخاب ظرف نیست. سلامت خانواده، همیشه باید در اولویت باشد.